·
·
·
·
Напомена:
karijera:
Aleksa Šantić jedan je od najpoznatijih pesnika novije srpske lirike; rođen je u Mostaru, gradu u srcu Hercegovine, gde je proveo veći deo života; otac Risto umro je rano, pa je staranje preuzeo stric; imao je dva brata, Peru i Jakova, i sestru Radojku koja se udala za pesnika i Aleksinog prijatelja Svetozara Ćorovića; živeo je u trgovačkoj porodici u kojoj nisu imali razumevanja za bjegov talenat, pa se , posle završetka trgovačke škole u Trstu i Ljubljani vraća u rodni Mostar; stvarao je između dva veka; u njegovom pesničkom stasavanju najviše udela su imali srpski pesnici Vojislav Ilić i Jovan Jovanović Zmaj a od stranih najvažniji uticaj je imao Hajnrih Hajne koga je prevodio; najveću pesničku zrelost Šantić dostiže između 1905. i 1910. kada su nastale njegove najlepše pesme; Šantićeva poezija je puna snažnih emocija, ljubavne tuge; njegova muza je na razmeđu ljubavi i rodoljublja, idealne drage i napaćenog naroda; rodoljbiva poezija je poezija rodne grude i domaćeg ognjišta-"Moja otadžbina"; u nekim od svojih najpotresnijih pesama Šantić peva o ptanji onih koji zauvek napuštaju domovinu i odlaze u tuđi svet:"Ostajte ovde", "Hljeb"; Šantić naglašava patnju i mučeništv o kao najvažnije momente u istorijskoj sudbini srpskog naroda - "Mi znamo sudbu"; ljubavna poezija mostarskog pesnika razvila se pod snažnim uticajem muslimanske ljubavne pesme, sevdalinke; ambijent njegovih ljubavnih pesama je ambijent bašte, behara, hamama, šedrvana...takva je pesma-"Emina"; Šantić je bio jedan od osnivača kulturnog lista "Zora" kao i predsednik Srpskog Pevačkog Društva "Gusle"; umro je, od tada neizlečive bolesti, tuberkuloze;
školovao se u Trstu i Ljubljani; prve pesme objavio je veoma mlad, a prvu zbirku u Mostaru 1891. godine; pisao je lirske drame i prevodio poziju sa nemačkog jezika; svojimdelima stekao je još za života ugled jednog od najvećih srpskih lirskih pesnika;
dela:
*drame:"Svijetli dan", 1904; "Pod maglom", 1907; "Hasanaginica", 1910; "Anđelija", 1911; "Nemanja", 1920; "Pred kapijom svetog Petra", 1919;