·
·
·
·
Напомена:
Spadao je među najbolje umetničke snage u SNP i u putujućim družinama, u kojima je proveo duže vremena, ali je bio vrlo nestalne prirode, sklon da brzo menja pozorišne trupe. On je bio u krvnom srodstvu sa pesnikom Brankom Radičevićem.
Počeo je da igra vrlo mlad 1883. godine u putujućoj družini Mihaila Dimića sa svršena četiri razreda gimnazije i tu se zadržao do početka 1885, a zatim je proveo: 1886, 1890, 1891. i 1893. u SNP u Novom Sadu, 1887-89. u putujućim družinama Dragutina-Gute Jovanovića i Milivoja Barbarića, kraće vreme 1890-91. kod Đure Protića, 1892. kod Mihaila Lazića-Strica, s prekidima u vremenu od 1895. do 1908. u niškom "Sinđeliću", u dva maha, 1904. i 1909-11, vodio je svoju putujuću družinu ("Zajednicu" sa Dimitrijem Ginićem), 1911-12. u Povlašćenom pozorištu "Sterija". 1912-14. je u Povlašćenom pozorištu "Trifković", 1914. u trupi D. Krsmanovića u Jagodini. Od 1915. godine do kraja rata u zarobljeništvu u Nađmeđeru u Mađarskoj. Posle prvog svetskog rata je i od 1919. do penzionisanja 1925. godine ponovo u SNP u Novom Sadu. Stojčević je u početku igrao ljubavnike i izrazito dramske uloge, pa prešao na karakterne i komične u kojima je ostvario najlepšu umetničku meru. Vrlo darovit, sa smislom za preobražavanje, on je bio uzorno brižljiv i studiozan u realističnoj karakterizaciji likova nikad ne preterujući u izrazu, umetnički odmeren, skladan i ubedljiv. Njegove komične interpretacije najčešće su majstorske kreacije dobrog duha, stvaralačke mašte i nepresušnog komičnog osećanja. To je bio humor pretežno narodski, srdačan, topao, životan.