·
·
·
·
Napomena:
Kao doborovoljac učestvovao je u srpsko-turskim ratovima (1876-1878); završio je istorijsko-filološki odsek Velike škole; u oslobođenom Nišu bio je niz godina profesor istorije; bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti; pristupao je istoriji kao romantik; prožet takvim shvatanjima pisao je pripovetke o srpskoj prošlosti, negovao tradiciju i učenicima davao "poetske priče umesto lekcija"; počeo je da piše u zrelim godinama, a popularnost je stekao pripovetkom iz niške sredine "Ivkova slava" (1895); niški život bio je neiscrpna tema u Sremčevom opusu, tu je tražio i starinsku atmosferu i poetsku nežnost i humorističke zaplete i mali provincijalni svet; poetizujući patrijahalne običaje, sve ono što je bilo izraz čulne radosti i živopisnog ambijenta, Sremac je bio skeptičan prema savremenim idejama; prozaik u čijem delu nalazimo na obilje poetskih slika, pripovedač koji ponekad iz obične anegdote stvra pripovest, tradicionalist koji se odaje tihim sanjajarijama" i okreće "od hude sadašnjosti". Sremac je davao realističke tipove, jedan autentičan stavrovremenski svet, njegovi junaci odaju utisak kao da su iz prirode snimljeni"(Skerlić).
Pisac izrazito humorističkog talenta, Sremac je tražio komiku u banalnosti svakidašnje egzistencije, iza prividne ozbiljnosti malograđanskog života otkrivao je elemente smešnog, grotesnog i neodrživog; dao je jedan osebujan aspekt na Srbiju potkraj XIX veka, naslikao celu jednu galeriju zanatlija, činovnika, putujućih glumaca, pijanica, boema i "bivših ljudi"; majstor detalja, vrstan opservator, pisac čije se delo odlikuje retkom neposrednošću, Sremac je po Matoševim rečima nadmašivao Gogolja "stenografskom opširnošću slikanja..."
Dela:
"Ivkova slava","Limunacija na selu","Pop Ćira i pop Spira","Vukadin","Zona Zamfirova","Kir Geras","Iz knjiga starostavnih".